یک سوم تمام دسترسی ها به وب از طریق گوشی ها انجام می شود. و ما اکنون دارای بالاترین درصد ضریب نفوذ کاربران اینترنت موبایل در اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی هستیم.

 طبق آمار سازمان تنظیم مقررات ارتباطات ایرلند، استفاده از دیتا در گوشی های هوشمند به عنوان اصلی ترین کاربرد آن در ایرلند محسوب می شود و در حال حاضر از تماس های صوتی پیشی گرفته است.


به گفته شرکت ویدئوهای آنلاین Ooyala، ” ایرلندی ها محتواهای ویدئویی موبایل را بیش از هر کشور دیگری تماشا می کنند. بینندگان ایرلندی با تمام وجود ابزارهای قابل حمل را به عنوان دستگاه اصلی پذیرفته اند، به طوری که بیش از ۶۰ درصد نمایش های ویدئویی فقط در گوشی های موبایل اتفاق می افتد. ”
بنابراین آپلود و دانلود محتواها یا صرفاً مرور محتواها در گوشی های ما مهم تر از صحبت کردن از طریق گوشی است. این به معنای اخبار، شبکه های اجتماعی و پیام رسانی است.

در ۱۸ ماه اخیر در این زمینه بحث هایی مانند پوشش مناسب موبایل در سراسر ایرلند بیشتر داغ شده است.
اکثر جلسات اخیر مجلس به مسئله ارتباطات اختصاص داشته است – تنها پرسشی که شرکت TDs تمایل به صحبت کردن بود در مورد پوشش شبکه موبایل بود – و به طور خاص پوشش در مناطق خارج از شهرها و شهرهای بزرگ مورد بررسی موشکافانه قرار گرفته است. TDs تمایلی نداشت که به اپراتورها یا سازمان تنظیم مقررات تضمین دهد که پوشش موبایل در مناطق روستایی در وضعیت مناسب قرار دارد.

اگرچه TDs تمایل دارد تا در چنین مسائلی خودنمایی کند، بدون این که وظایف خود به عنوان سیاست گذار نهایی در سطوح پوشش موبایل را آشکار کند، اما در این موضوع یک نقطه اوج برای رسیدن وجود دارد. همانند پهنای باند، پوشش موبایل نیز در حال ورود به مرحله ای است که در آن پوشش موبایل یک چیز ضروری است و یک موضوع تجملی نوظهور نیست. و این به معنای این است که پوشش موبایل در همه جا یک مسئله ضروری است و نه فقط در شهرها.
متاسفانه، تقریباً تمام زیرساخت های قانونی و تنظیمی در منطقه بر اساس یک سیستم مجوز دهی پایه گذاری شده است که می گوید اپراتورها فقط کافی است بین ۷۰ تا ۹۰ درصد از جمعیت منطقه را پوشش دهند.

چرا کمتر از ۹۰ درصد؟ زیرا این یک ساز و کار مجوز دهی استاندارد در اروپا است. به این دلیل این گونه طراحی شده که اپراتورهای بیشتری را تشویق به ورود به بازار کند، بنابراین آنها باید رقابت و سرمایه گذاری کنند و شبکه ها را بسازند تا بتوانند مشتریان بیشتری را جذب کنند.
اگر منصف باشیم، این قانون تا حد زیادی کارآمد بوده است. ایرلند هشت اپراتور موبایل دارد و دو اپراتور بزرگ این کشور یعنی Vodafone و Three، در سال های اخیر سرمایه گذاری های گزافی در فعالیت های خود در ایرلند انجام داده اند. علاوه بر این، ایرلند در حال حاضر ارزان ترین مکان در اروپا برای حساب های موبایل مشترکان اعتباری و سومین مکان ارزان برای حساب های دائمی است.

اما شرایط صدور مجوز کنونی ممکن است به تنهایی نتواند نیازهای مردمی که کاملاً به موبایل به عنوان ابزار اصلی ارتباط روی آورده اند را برطرف کند.
تمرکز بر روی پوشش ۹۰ درصد باعث می شود شبکه های موبایل نیم میلیون مشترک ایرلندی را از دست بدهند.
به طور غیر رسمی اپراتورها اعلام می کنند که پوشش پایه نسل دوم (۲G) آنها تا ۹۹ درصد جمعیت را پوشش می دهد، در حالی که ۳G و ۴G هنوز در حد ۹۰ درصد یا کمی بیشتر است. اما این ارقام به طور کلی قابل اظهار نظر نیستند. در بیشتر مواقع آنها داخلی و غیر رسمی می مانند.
کمیسیون تنظیم مقررات (ComReg) برای تایید انطباق پوشش شبکه با تعهدات مجوز، پوشش شبکه در شهرها و در طول جاده های اصلی و فرعی در سراسر کشور را تست می کند. ( و نقشه هایی را در این زمینه منتشر می کند.) اما در واقع اطلاع ندارد که پوشش شبکه در اکثر مناطق جغرافیایی کشور در چه سطحی قرار دارد، زیرا به طور واقعی از طریق تجهیزات تست کننده به این مناطق وارد نشده است.

جرمی گادفری، رئیس ComReg هفته گذشته اذعان کرد که، ” اپراتورهای موبایل نقشه های پوشش شبکه خود را ارائه کرده اند، اما ما این نقشه ها را تایید نکرده ایم. این مکان ها جایی هستند که حداقل جمعیت در آنها زندگی می کنند. وقتی به نقشه ها نگاه می کنیم، نسبت بسیار بیشتری از سرزمین های ایرلند را در بر می گیرد. ما به اطلاعات دقیق تر نیاز داریم.”

اما حتی اگر آن اطلاعات ” دقیق تر” جمع آوری شوند، آینده پوشش موبایل در مناطق روستایی چه خواهد بود؟ آیا ما پوشش ضعیف و منقطع شبکه در مکان های کم جمعیت را به قیمت سرعت های پیشرفته و با کیفیت مناطق شهری می پذیریم؟ ( پوشش شبکه در دوبلین جزو بهترین ها در اروپا است).
این یک پرسش ساده نیست. تعهدات سرویس دهی جهانی می تواند به خوبی با کمک هزینه های عمومی همراه شود.
به گفته گادفری، ” این یک مسئله مربوط به سیاست گذاری است. اگر دولت تصمیم گرفته باشد که اجازه این کار را بدهد، نیاز است تا بودجه لازم برای پر کردن شکاف اقتصادی بودن و غیر اقتصادی بودن آن تامین شود. اگر شرایط صدور مجوز دشوار باشد، ممکن است هیچ کس اصلاً به دنبال مجوز گرفتن نرود.”
این نکته خوبی است. اما، همانند پهنای باند روستایی، ممکن است ما به زودی نیازمند کمک های مالی دولتی در شهرها نیز باشیم.

ویرایش: Hero

منبع: cnet