بالون فوق سنگین (SPB) ناسا سفرش به دور زمین را صبح سه شنبه شروع کرد. این یک پرواز آزمایشی با هدف فراهم کردن شرایط برای پروازهای بیشتر در آینده و مشاهده و ارزیابی بیشتر لایه استراتوسفر انجام می گیرد.


 این بالون فوق سنگین توسط نمایندگی ناسا از فرودگاه واناکا در نیوزلند در ساعت ۱۱:۳۵ صبح در ۱۷ می پرواز کرد، با امید این که در آن بالا بماند و حداقل برای ۱۰۰ روز در عرض جغرافیایی متوسط دور زمین بچرخد. زمان پرواز برنامه ریزی شده حدود دو برابر ثبت فعلی است.
کابین فوق پیشرفته حامل طیف نما کامپتون و تصویربردار (COSI)، یک تلسکوپ دارای اشعه گاما که توسط دانشمندان برکلی توسعه یافته، و میکروفن زیرصوتی از چپل هیل UNC برای ضبط حرکات زمینه ای امواج صوتی استراتوسفر است.
دو ساعت و ۹ دقیقه بعد از اوج گیری، بالون ۱۸٫۸ میلیون مکعب فوتی به ارتفاع ۱۱۰۰۰۰ پا رسید و در ابتدا از غرب استرالیا به سمت غرب برده شد. طبق ارزیابی های ناسا هر سه هفته یک بار ، با توجه عمده به سرعت بادهای استراتوسفری، زمین را دور خواهد زد.
دبی فربرادر مدیر برنامه ریزی بالون ناسا می گوید: “گروه امروز عملیات پرتاب بسیار خوبی را انجام داد. بالون با فشار تنظیم شده، سالم و مناسب در مسیرش برای این ماموریت آزمایشی در حرکت است.”
پرتاب دومین SPB برای تلسکوپ رقم خواهد خورد، تا ماموریت ناسا برای بررسی پیدایش رازآلود عناصر کهکشان و طراحی مطالعه پیشبردی در باب سیاه چاله ها و اشعه گاما مورد بررسی قرار گیرد. ناسا می گوید پروازهای طولانی مدت برای چنین تحقیقاتی مهم و حیاتی هستند.
۱۰۰ روز بالای زمین ماندن کار کمی نیست: بالون های قبلی برای گرم نگه داشتن گاز دورنی به منظور معلق ماندن در هوا، وابسته به نور خورشید بودند. اما وقتی که خورشید غروب می کرد کارهای مهمی صورت می گرفت، مثلا پرواز از قطب جنوب در طول فصل تابستانش زمانی که نور خورشید به طور ثابت بود.
بالون ناسا با توجه به سیستم بسته و تحت فشارش متکی به نیروی خورشیدی نیست، این امر پتانسیل بالون های فوق سنگین در موفقیت در پروازهای بلند مدت را که برای جمع آوری اطلاعات از طریق ابزارهای علمی مورد نیاز است را به نمایش خواهد گذاشت.
اما چرا بالون؟ این وسیله هزینه اش کمتر، ساختش آسان و نسبت به پرتاب موشک نیازمند نوار قرمز بسیار کمتری است و زمان آماده سازی برای هر ماموریت را کمتر می کند. بالون ها به عنوان راه کاری ارزان برای دسترسی به محیط فضایی نزدیک به منظور اکتشافات علمی محسوب می شوند.
دانشمندان از هفته دوم فوریه در واناکا منتظر سطح باد های موافق هستند. از آن جایی که پرتاب های قبلی به خاطر آب و هوای ناموافق محکوم به شکست می شدند، این پنجمین پرتاب آن ها بود.
فربرادر اضافه کرد که این پروژه آموزش خوبی برای دانشمندان نسل بعدی است. برای مثال دانشجویان دوره لیسانس، در حال “پرستاری” از آموخته های قبل از پرتاب شان هستند.
وی گفت: “این چیزی است که آن ها برای سالیان قادر به دیدن آن نخواهند بود اگر مجبور شویم آن ها را به ماهواره در آن بالا بفرستیم”.
ممکن است بالون در هنگام طلوع و غروب خورشید از زمین قابل مشاهده باشد، به خصوص برای کسانی که در نیم کره جنوبی مانند آرژانتین و آفریقای جنوبی هستند. افراد کنجکاو ممکن است روند پیشرفت پرواز را پیگیری کنند.

آن چه مسلم است ناسا برای این بالون ها برنامه های بلند مدت و آینده نگرانه ای دارد که مشتاق برای انجام آن می باشد. شاید قضاوت در مورد این که چرا ناسا از بالون ها استفاده کرده زود باشد و همان طور که گفته شد، ممکن است بتوان از سفرهای برون جوی از آن ها استفاده نمود. به هر حال ناسا هیچ کاری را بدون هدف و پیش بینی های نتایج آن انجام نمی دهد.


ویرایش:Hero

منبع: techtimes